تمام ناپیدای من

درد من این گشتن بی امان ، پی چیزی است که نمی دانم چیست

تمام ناپیدای من

درد من این گشتن بی امان ، پی چیزی است که نمی دانم چیست

کشور من (51)

مهد اصالت و اصیل بودن زمانی سرزمین من بود و اینک در کشور من هیچ چیز اصالت ندارد . حتی برای موجودیت های اصیل خودمان هم تعریف دیگری کردیم . در کشور من اصالت یک واژه غریب و اضافی محسوب می شود .

نظرات 3 + ارسال نظر
بینام سه‌شنبه 10 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 01:43 ب.ظ http://histoire

من که فکر میکنم اینچیزایی که در تاریخ ماست افسانه اس بیش نیست
آخر نمی شود به آن خوبی بود و الان به این افتضاحی
هیچ کشوری وجود ندارد که خلق و خوی مردمانش اینقدر عوض شده باشد

اتفاقا برعکس من فکر می کنم که چنین چیزی امکان پذیر هست . هر تمدنی مثل فواره یک نقطه اوج داره و بعد از این نقطه اوج سقوطی اجتناب ناپذیر . مردم ما همیشه به نقطه اوج هزاران سال پیش تمدن وجودی خودش افتخار می کنه ؛ غافل از اینکه خودش در پست ترین نقطه سقوط تاریخ این کشور قرار گرفته . خیلی دردناکه ولی ما واقعا در پست ترین نقطه سقوط تاریخ کشورمون قرار گرفتیم . مردم این کشور حتی در میانه حجوم اعراب اینچنین ذلیل نبودند . تنها نکته مثبت اینجاست که می شه امیدوار بود که شاید ما مردم این زمان این ملک نقطه شروع اوجی دوباره در این سرزمین باشیم .

تو سه‌شنبه 10 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 10:47 ب.ظ http://chasbandegihaye-roohe-ma.blogsky.com/

اصالت های تیشه خورده...

بینام چهارشنبه 11 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 10:40 ق.ظ

امیدوارم!
اما خوش بین نیستم

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد