شبکه های اجتماعی

این روزها خیلی شنیده می شود که شبکه های اجتماعی و موبایل های هوشمند باعث از هم پاشیدن ساختار خانواده و دور شدن آدم ها از یکدیگر می شوند و از این جنبه همواره شبکه های اجتماعی و تکنولوژی های مشابه مورد انتقاد عموم قرار می گیرند. اما نکاتی در این راستا هست که معمولا در نظر گرفته نمی شوند. شخصا با این نظریه کاملا مخالفم . نکته اول اینکه مقابله باپیشرفت و گذار تکنولوژی همیشه وجود داشته و خواهد بود و همانقدر که نمیشود مانع این پیشرفت ها شد نمی شود مانع این مقابله ها شد . اما نکته مهمتر اینکه ، این تکنولوژیها اتفاقا خیلی هم مفید و کارا هستند. البته در مورد زیاده روی بحثی نیست ، چرا که زیاده روی در هر مسئله ای که حتی افکار عمومی هم در مثبت بودن آن اتفاق نظر دارند ، مثل ورزش کردن زیان بار است . شبکه های اجتماعی و نرم افزارهایی مثل وایبر باعث ارتباط نزدیک آدمهایی می شود که در صورت عدم نبودنشان هیچ وقت ارتباطی با یکدیگر نمی داشتند . گروه هایی را تصور کنید که متشکل از دوستان و آشنایانی است که هر کدام در یک گوشه دنیا زندگی می کنند و از این طریق به راحتی با هم در تماس هستند . خانواده هایی را در نظر بگیرید که نسبت هایشان آنقدر از هم دور است یا به طور کلی ارتباط چندانی با هم ندارند و به راحتی میتوانند مناسبت هایی مثل تولد و عیدها را به هم از این طریق تبریک بگویند . فرزندانی را تصور کنید که به علت زندگی در محلی دور از خانواده با این تکنولوژیها به راحتی و بسیار ارزان می توانند ارتباط مداوم و تصویری با خانوادشان داشته باشند . این ها همه بی نظیر است .

به نظر من از هم پاشیده شدن بنیان خانواده ها و ارتباط سرد این روزهای  آدم ها دلیلش تکنولوژی نیست. دیگر روزگار دورهم جمع شدن خانواده ها دور حوض خانه مادربزرگ زیر درخت توت ،مثل قدیم ها، تمام شده و انتظار برگشتن یا ماندن در آن روزها هم انتظار معقولی نیست . خیلی از مادربزرگ ها هم دیگر این روزها در آپارتمان زندگی می کنند . گرچه می شود کمی با هم مهربانتر بود ، اما قطعا دلیل حال و روز این روزهای ما نه تنها تکنولوژی نسیت بلکه به نظر من تکنولوژی تاثیر ارتباط مسموم این روزهای آدم ها را تا حدی خنثی هم می کند .