فکر کنم هیچ کس هیچ و قت آرامش پیدا نمی کنه . حداقل من که اینجوریم . نمی دونم چه حکمتیه که هر کار می کنم آرامش به من رو نمیکنه . تمام تلاشم رو می کنم ، ولی در بهترین شرایط معمولا آرامش نسبی بیشتر از چند ساعت دوام نمیاره . بعضی وقت ها از بس که گرفتارم و همیشه یک کم کار می مونه که انجام ندادم احساس خستگی و فرسودگی می کنم . شاید واقعا اولین شب آرامش ، شب بعد از مرگه . من که بعید می دونم بالاخره قسمت بشه و روی آرامش رو ببینم . کی می دونه شایدم همین عدم آرامش باشه که باعث پیشرفت می شه !