کشور من(50)

در کشور من کار گروهی همچون یک بازی کودکانه است که بی شک دیر یا زود به دعوا و قهر می انجامد .

کشور من (49)

در کشور من لبخند یک افسانه ناشناخته است که گاهی بنا به ضرورت بر روی لبها جراحی می شود.

کشور من (48)

دروغ ، کینه و دورویی زشت ترین و خطرناک ترین صفاتی است که در وجود یک انسان می تواند باشد. در کشور من مردمانش غوطه ور در این صفات هستند و هنوز هم به گواه تاریخ ، آنجا که افسانه و تاریخ در هم آمیخته است ، خود را بهترین مردمان جهان می دانند . من نیز در میان این جمع زندگی می کنم و سخت معتقدم ما مردم خوبی نیستیم ؛ ما بدترین مردم جهانیم . دروغ و دورویی و کینه توزی را چنان به هم آمیختیم که هیچ وقت ، هیچ کس تصور درستی نسبت به دیگری ندارد . در کشور من مردمانش از یکدیگر وحشت دارند و هیچ وقت به هم اعتماد نمی کنند.

کشور من (47)

در تمام دنیا خرافه هایی وجود دارد که گاهی افسانه ها و داستان های پشت سر این خرافه ها جذاب و دوست داشتنی است ؛ اما در کشور من خرافه ها مکانیزه و قانونمند شده و در روش زندگی مردم تاثیر گذار شده است . در کشور من خرافه بخشی از زندگی روزمره است که چه اعتقاد داشته باشی وچه نداشته باشی باید با آن مواجه شوی و اگر بیان کنی که به این خرافه ها اعتقاد نداری همه تعجب می کنند و تو نکوهش می شوی . در کشور من خرافه ها ، مهملاتی هستند که نفوذشان در زندگی روزمره بیش از حد تصور شده .

کشور من (46)

در کشور من تبعیض نژادی بیداد می کند و اساسا مردمانش خودشان را به پشتوانه چیزی که دیگر هیچ رنگ و بویی از آن در خونشان نیست خود را برترین مردم روی زمین می پندارند . 

کشور من (45)

در کشور من ، مردمانش در پی رفتن به خارج هستند و زمانی که پایشان به آنجا رسید ، هم هویت خود را انکار می کنند و هم سعی می کنند به هموطنان خود ارتباطی نداشته باشند .

سخنی با انسان

ای انسان ؛ تو را شعور دادم و وجدان دادم و عقل . و تو را سفارش کردم که دروغ نگو ، خیانت مکن و در حق هم نوعانت ظلم نکن . به خاطر شعور و وجدان و عقلی که به تو دادم نه به خاطر ترس از من . همانا من بر ذات تو آگاهم و نیک می دانم که اگر ترس از من نبود مرتکب همه این اعمال می شدی . پس چنین است که تو در نگاه من از آنانکه واقعا مرتکب این اعمال می شوند پست تری ، چرا که خداوند از شما بسی داناتر است و شما فریبکاران ظاهرساز در عذاب شدید خواهید بود .

سفر به ماه

اکثر آدمها دوست دارند به فضا سفر کنند ؛ بیشترشان بر اساس یک تئوری قدیمی و آنچه از پدرانشان به آنها رسیده همچنان معتقدند می شود با یابو به فضا رفت . آنها هیچ وقت به چگونگی آن فکر نمی کنند ، فقط معتقدند که می شود . عده کمی به چگونگی سفر فکر می کنند و وقتی به نتیجه نمی رسند متاسفانه خرشان را عوض می کنند . خیلی انگشت شمارهستند آدمهایی که بدعت گذار می شوند و به انواع دیگری از وسیله رفتن به فضا فکر می کنند و به این باور می رسند که اساسا با خر نمی شود به فضا سفر کرد .

زندگی با خدا

هر وقت از هر چیزی و هر کسی نا امید می شم در ذهنم چهره معصومش را تصور می کنم و اگر باشد زیر چشمی نگاهی از عمق وجود به او می اندازم و با خودم می گویم ، او همه چیز من است ، من او را می پرستم . سعادتی بالاتر از این وجود دارد که با خدای خودت زندگی کنی ؟!

کشور من (44)

در کشور من بهترین هنرپیشگان جهان زندگی می کنند . مردم حتی برای خودشان هم فیلم بازی می کنند . در این کشور هیچ چیز واقعی نیست.