گاهی وقت ها بدجوری احساس تنهایی می کنم . انگار بین تمام آدم ها تنهام . ولی هیچ وقت برام مهم نبوده . احساس تنهایی وقتی آزارم می ده که می بینم بعضی وقت ها کنار عزیز ترین کسم هم تنهام . سهراب بیخود نگفته . وصل ممکن نیست . همیشه فاصله ای هست . بعضی وقت ها تحلیل می شی ، تحقیر می شی . ولی بهتره بری تو غار تنهایی خودت ، کمی فکر کنی شایدم چند خطی رو با کلمات بازی کنی . کاش منم مثل بقیه آدما بودم ، یا حداقل از جنس آدمای اطرافم بودم . دیگه لازم نبود هیچ کس و درک کنم . خدایا ، حالا دیگه خودت می دونی که این چندمین باره که تو دلم بهت می گم "ازت متنفرم"
چند تا از مطالبی رو که داخل وبلاگت گذاشتی خوندم ،احساس کردم دردی داری که نمی نویسی ازش یا من نتونستم پیداش کنم به هر حال من به وبلاگای زیادی سر میزنم اما مثل شما کم پیدا می کنم که اینقدر احساسی قلم بزنند.کسانی که روحیه لطیفی دارند باعث آرامش من میشند.
چقدر چقدر چقدر دوست دارم این غار تنهایی رو...
دقیقا بعضی وقتا بعضی از آدم ها روحت رو جر میدن...
با همون تحلیلاشون با همون تحقیراشون...
گاهی زیاد دلت تنهایی مطلق میخواد....