تمام ناپیدای من

درد من این گشتن بی امان ، پی چیزی است که نمی دانم چیست

تمام ناپیدای من

درد من این گشتن بی امان ، پی چیزی است که نمی دانم چیست

کشور من (7)

در کشور من همه چیز نمایشی است . آدم ها همه چیز را فقط برای هم نمایش می دهند و به هم می خندند و جالب اینجاست که همه از این نمایش بی پایان آگاهند .

کشور من (6)

در کشور من ریا و دورویی در تک تک سلول های آدم ها خانه کرده و گاهی آدم ها با خودشان هم ریاکار هستند . در این کشور هیچ آدم بدی پیدا نمی شود ، همه خوبند .

کشور من (5)

در کشور من کینه و انتقام اولین سنگ بنای ارتباط بین آدم هاست و این در حالی است که همه آن را انکار می کنند و تنها از طبع بلند و روح بزرگ و شریف خود را به نمایش می گذارند و این همان دروغیست که هر کسی در اولین بیان مخاطب به آن پی می برد .

کشور من (4)

در کشور من غنی ترین منابع فرهنگی و تاریخی وجود دارد و مردمانش بی فرهنگ ترین و ناآگاه ترینِ مردمان روی کرده زمین هستند .

کشور من (3)

در کشور من مذهب بزرگترین دغدغه بیش از نود درصد آدم هاست و فرار از دستورات مذهب به صورت کلاه شرعی و لامذهبی کار همه آدم ها .

کشور من (2)

در کشور من هر چیزی به جای چیز دیگری استفاده می شود . از دستمال توالت به جای خشک کن دستشویی گرفته تا یک نظامی به جای استاندار و وزیر .

کشور من (1)

در کشور من دروغ اولین نکته ایست که در حرف های مخاطب خود به آن پی می بری .

دنیای آرزوهایم

گاهی چنان دنیای آرزوهایم سقوط می کند که در خود فرو می ریزم .

نفس آرام

بعضی وقت ها یک جا می شینی و با خودت فکر می کنی که چه جالب ؛ امروز به هیچ چی فکر نمی کنم ، پس ناراحت نیستم . راحت نفس می کشم و از این آمد و رفت آسان نفس ها لذت می برم . از این اتفاقات انگشت شمار زندگی ام .

بمباران تبلیغات

همیشه همه جا گفته می شه بمباران تبلیغاتی باعث می شه تاثیرش رو ذهن و روان آدم ها باقی بمونه و خلاصه تاثیر عمیقی می ذاره . حتی در طول تاریخ دنیای تبلیغات ، برخی روش های تبلیغاتی باعث شده سبک زندگی مردم تغییر کنه . اما کشور من طبق معمول یک نمونه متفاوت و کاملا جالبه. از 1400 سال پیش و حداقل در 30 سال گذشته تبلیغ دین و قرآن لحظه ای از زندگی مردم جدا نبوده . فکر نمی کنم تعداد کسایی که تو این کشور قرآن رو با معنی خونده باشند و فهمیده باشند یا حداقل بهش فکر کرده باشند از تعداد انگشت های یک دست هم بیشتر باشه .
فکر کن سی سال یک کالا رو با تمام امکانات تبلیغ کنی و اون وقت کسایی که جذب کالای تو می شن به اندازه یک دست هم نباشه . فکر کن ! به نظر تو این یعنی چی ؟